De eerste stap richting verwerken

Lieve lezer, als je hier bent belandt ben je nieuwsgierig naar wat een eerste stap richting emoties verwerken dan wel kan zijn.

Praten! Toch?

Praten is vaak het eerste waar we aan denken. "Eens je erover kan praten dan zal het beter gaan." zeggen we wel eens. Erover praten lucht op maar is niet altijd voldoende, is ook niet altijd de juiste aanpak.

Wist je dat we bijvoorbeeld traumatiserende gebeurtenissen vooral gevoelsmatig herinneren? En ons hersengebied van communicatie al snel blokkeert eens die gevoelens opgeroepen worden tijdens het vertellen? Als we iemand na een traumatiserende gebeurtenis onder druk zetten te praten onder het motto: "Erover praten zal je helpen." kan dit de kans op PTSS (Post traumatische stress-stoornis) zelfs vergroten. Vandaar dat het praten over een traumatiserende gebeurtenis vaak moeizaam verloopt of in het geheel gewoon niet lukt.

Wat als je dingen voelt waar je niet over wilt praten, of niet over kan praten?

Misschien de juiste woorden niet vindt of denkt dat mensen je niet zullen begrijpen, misschien ook bang bent voor een oordeel? Soms voelen we dingen die we niet kunnen plaatsen; waar komen ze vandaan en wat doen ze hier? Laat staan dat we ze kunnen benoemen. Al bij al dus: what a mess in that head. Want praten doen we vooral met ons bewuste deel van ons brein en als we er teveel over nadenken of teveel bij voelen vormt het al snel een kortsluiting.

Laat mij jou iets vertellen, er zijn ook andere manieren.

Wanneer je je gevoelens leert schilderen, het beeld dat je maakt in je hoofd, de metafoor die je jezelf vertelt (bv. “mijn hoofd staat op ontploffen”, “ik heb een knobbel in mijn buik”, “een krop in mijn keel” - "mijn woede is gigantisch" - "..."). Als we dit soort beelden en gevoelens een stem geven door ze uit ons te leren plaatsen zodat we er naar kunnen kijken, als in een schilderij of tekening, of als tekst of misschien nog wel iets helemaal anders. (Dans, lichaamswerk, schrijven, etc...)

Dat is de eerste stap richting genezing.

Maar, hier moet ik creatief voor zijn? Hoor ik je al denken.

Leren een verbinding maken met je gevoel is het enige dat je hierbij “moet” kunnen. Lijkt je dit toch heel moeilijk? Daar kan ik jou bij begeleiden.

In deze post staan allemaal verschillende soorten werken van gevoelens op papier. Je kan het niet mooi of lelijk noemen want ze zijn allemaal mooi op hun eigen manier. Gevoelens zijn op zich al “a piece of art”, vind je niet?

Kijk eens in jezelf naar waar je bepaalde gevoelens voelt en wat en waar die iets teweeg brengen in je lijf.

Wat kunnen gevoelens teweeg brengen?

Ze kunnen je ziek maken, pijn geven, een druk, letterlijke hart pijn of steken in je borst, paniekaanvallen, woede uitbarstingen, nachtmerries, overbelast zenuwstelsel, depressie,.. In de ergste gevallen zelfs kanker of tumoren. Maar even goed vlinders/kriebels in de buik. Warmte en licht. Gevoelens kunnen heel wat fysieke symptomen in ons lichaam aan het rollen zetten. Dit toont aan dat we belang moeten hechten aan wat ze ons te vertellen hebben. Door het geven van een beeld aan dit soort gevoelens kunnen we ermee in gesprek gaan en ze even van op een afstand bekijken.

Waarna we ons de vraag kunnen stellen:

- "Wat wil of vraag jij nu eigenlijk van mij?" -

Zo leren we luisteren naar wat die gevoelens nodig hebben en dus ook jij nodig hebt. Op die manier ontdek je stukken van jezelf, ga je je lichter voelen en kan je weer verder.

Elke (bekende) kunstenaar wordt gek verklaard.

Volgens de buitenwereld was/is er bij elke kunstenaar een "kantje af". Maar waarom zeggen we dit? Omdat zij lieten zien wat er van binnen in hen omging? Omdat zij hun drang volgden naar hun emoties te luisteren en deze in kunst te verwikkelen? Maar als we even eerlijk naar onszelf kijken, durf je dan toe te geven dat er bij ons allemaal niet een kantje af is als we aan de buitenwereld laten zien hoe het er bij ons van binnen echt uitziet?

Een kunstenaar durft te laten zien hoe hij de omgeving, zijn leven, de buitenwereld ervaart vanuit zijn eigen referentiekader en gevoelens. We hebben allemaal ons eigen referentiekader, onze eigen gevoelens, onze eigen beelden. Vertel een hele groep mensen een boom te tekenen en niemand tekent dezelfde boom, omdat we die allemaal tekenen vanuit onze eigen belevingswereld, ons eigen referentiekader, en onze eigen gevoelens; kortom omdat we onze eigen "ik" in die boom verweven. En daar we kunstenaars vaak bekritiseren of uitlachen met hun werk, kwijnen wij ondertussen weg want ook wij hebben vreemde beelden en gevoelens in ons zitten, bang om beoordeeld te worden, dus laten we ze maar veilig zitten en vertellen we de wereld dat we niet creatief zijn.

Herkenbaar?

- (Want hebben we stiekem niet allemaal al eens het gevoel gehad dat we graag een pot verf tegen de muur zouden willen gooien om er vervolgens je lichaam in te rollen? (-> Work in progress jongens, ooit heb ik een atelier waar dit allemaal mogelijk is.) Of ben ik hier echt de enige in?) -

Die kunstenaars hadden niet de begeleiding die ik jou kan geven, waardoor je je werk kan begrijpen, je antwoorden kan leren vinden over jezelf die uit je onderbewustzijn komen en je kunnen helpen verder op je pad. Dus wees niet bang; je eigen oor blijft mooi hangen. ;)

Dus lieve lezer, durf je die gevoelens waar je zo vaak aan denkt, die jou hinderen, waar je metaforen voor gebruikt,.. eindelijk uit jezelf te plaatsen door het een beeld te geven, als woorden op een blad of een gezicht, of strepen, of gewoon kleur. Zoals je kan lezen in een van mijn blogposts over sexual assault, (Ik ben echt geen uitzondering.) dat lucht ongelofelijk op. Want zoals je ziet, moet het niet mooi zijn. Het gaat om je intuïtie en je spontane gevoel te volgen. Het gaat over jou binnenkant naar buiten te brengen en hiermee en hierover in gesprek te gaan. Het gaat over jezelf graag te willen zien en alle kanten te leren erkennen en beluisteren.

Maar ik hoor jullie in de vragen; hoe volg je die impulsen dan? Hoe maak je een connectie met je gevoel? Hoe weet je wat juist is? Hoe breng ik mijn binnenkant naar buiten en wat met dat enge lege witte blad dat me aanstaart?

Wil je hier graag tips over?

Dan heb je vast interesse in de workshop die plaats vindt op 13 en nog eens op 27 oktober.

In de workshop leer ik je een connectie maken met je lichaam, ontdek je welke teken/schilder technieken je als eerste kan inzetten om dichter bij jezelf te komen en krijg je een intro over hoe jij je eigen tekeningen kan leren lezen.

Kan je niet wachten? Of teken je reeds maar weet je verder niet hoe te beginnen jezelf te ontleden? Voel je dan vrij je schilderijen en tekeningen met me te delen. Wens je een online counseling gesprek over je eigen werk? Of wil je er iets over kwijt? Mag je mij altijd een vrijblijvend bericht sturen!

Wens je meer counseling of wil je dat ik je werk met je bespreek op een dieper niveau 1 op 1? Dit kan online voor €50/50 min of in mijn praktijk voor €65/sessie.

Ik kijk er naar uit je te ontmoeten.