Creativity VS Burn-out

"burn-out(de; m; meervoud: burn-outs)1 toestand van geestelijke uitputting ten gevolge van langdurige stress."

En dit kan op verschillende manieren: Op je werk, thuis, als ouders, .. Maar ook door verschillende omstandigheden: Teveel werk, te weinig werk, genegeerd worden en je hulpeloos voelen, ouderlijke/thuis situationele stress, schuld gevoelens, perfectionisme/nooit goed genoeg/altijd beter willen, niet goed omgaan met HSP.

Met andere woorden teveel is teveel. En vaak is het een teveel in ons hoofd zitten, opgejaagd voelen, somber voelen, schuld en faal gevoelens, dingen vergeten.

Het gevoel hebben niet langer te kunnen maar toch ga je door.

&

"cre·a·ti·vi·teit(de; v)1 scheppend vermogen" - "Van Dale definieert creativiteit als “scheppingsvermogen”. - "Creativiteit is het scheppend vermogen om nieuwe en/of ongebruikelijke maar toepasbare oplossingen voor bestaande problemen te vinden."

Creativiteit, iets dat ons niet meer lukt in een burn-out toestand, we kunnen niet meer creëren, niet meer denken over hoe of wat we gaan creëren. Het is leeg en op.

--

Wat gebeurt er nu wanneer je burned out bent?

Vaak draait het om een teveel: teveel in je hoofd zitten, teveel moeten, teveel verwachtingen van jezelf. In een burn-out heb je al voor een lange tijd geen contact meer gemaakt met je gevoel en je lijf.

Wat je als eerste kwijtraakt? Je creativiteit.

Maar wat als ik je vertel dat creativiteit niet vanuit ons denken komt maar vanuit ons voelen?

Bij voorkeur voelen we ons levendig, energiek, gelukkig en vol inspiratie. Maar zoals we het leven in al zijn polariteiten ervaren, zijn we ons ook allemaal bekend met een lusteloos, uitgeblust, bleeh-gevoel. In een burn-out lijkt er naar jou gevoel niets meer mogelijk, het ruist in je hoofd, en het liefst zou je schreeuwen en in het rond slaan, maar je houdt je in, onderdrukt dat gevoel want het helpt je niets en sleurt jezelf weer verder.

We stoppen zelden om aan onszelf te vragen: Hoe ben ik hier beland? Wat wil mijn lichaam me vertellen?

De Westerse wereld waar we in leven heeft geen tijd, noch plaats meer om ruimte te creëren in ons hoofd. Alles moet snel en wel nu gebeuren. Er wordt geen tijd gecreëerd om stil te staan en niets te doen, geen ruimte gecreëerd om creatief te zijn, om eigen manieren te vinden onze emoties te voelen en te uiten.

Geen tijd om gewoon stil te zitten en te zijn. Om ons leeg te maken en te vervelen. Hoeveel mensen kijken er tegenwoordig niet een godganse dag naar een scherm? 8u naar je pc op het werk, je gsm tijdens pauzes, op het wc, tijdens het wachten op je trein en naar je tv 's avonds om te "ontspannen".

We laten het onszelf zo vaak niet toe niets te doen. Wie kan dat nog? Wie doet dat nog? Als we onszelf steeds bezig kunnen houden en afleiden? Als de maatschappij steeds verteld door te zetten, te pushen, harder te werken, afleid, schuldgevoelens geeft als we niets doen en beloning als we onszelf uitblussen?

Wie laat het zichzelf dan nog toe?

Een burn-out wijst op te weinig mentale rust en op het feit dat er iets van je waarden, iets van jezelf voor een veel te lange tijd genegeerd of niet gezien werd tijdens je job/leven.

Wat wordt er bij jou niet gezien? Wat wordt er bij jou niet gevoeld?

Mijn eigen lessen

Ook ik ben hier geweest. Ik zat vast in een eindeloze stroom van moeten.

Toen ik net zelfstandig werd, legde ik de lat tot ver boven mijn hoofd. Mijn hoofd mocht niet stil liggen, nooit. Ik moest steeds iets en alles moest steeds naar iets leiden; een social media post, blogpost, klanten, nieuwsbrieven, workshops, boeken lezen, ...

Tot ik plots ontdekte dat die drukkende spanningshoofdpijn niet enkel 's avonds opdook maar van zodra ik mijn ogen open deed 's ochtends. Ik me er plots bewust van werd dat wanneer ik stil zat ik niet even gewoon kon zijn, anders vulde mijn hoofd zich met: "zou je niet beter... - Website updaten, die nieuwsbrief uitsturen, nieuwe workshops uitschrijven, bekendheid maken, bijleren, cursussen bekijken, klanten bereiken, voorbereidingen, marketing, mama zijn, een vriendin zijn, zelf groeien, ..?" Dus nam ik, zodra ik ergens stil zat, en om die gedachten niet te hoeven horen, er steeds mijn gsm bij om nutteloos te scrollen en even "niets" te moeten. Maar hoe vaker ik dat deed hoe meer mijn hoofd pijn deed en hoe minder ik kon doen. Want ik gaf mijn hoofd nooit de rust dat het nodig had.

Mijn ideeën stopten met stromen, mijn creativiteit stopte met stromen, ik stopte met creëren en ik werd heel erg prikkelbaar. Er werd geen ruimte meer vrij gemaakt. En door dat die stroom ophield met stromen legde ik de druk voor mezelf alleen maar hoger. Want wie ben ik als coach en therapeut als het bij mezelf al niet stroomt? Dus ik moest het laten stromen! Ik ging nog meer lezen en leren in de hoop het alles bevrijdende en verlossende gevoel plots te mogen ervaren. Dus bleef ik het overal opzoeken en duwde door. Want ik zou het ergens vinden. Toch? Tot ik op een dag weer aan het doorpushen was en moest gaan neerliggen door duizeligheid. Mijn lichaam zei letterlijk: stop.

Pas toen ik écht stil ging zitten—zonder schermen, zonder afleiding besefte ik: er komt geen ruimte zonder rust en geen inspiratie of creativiteit zonder ruimte.

Het was moeilijk in het begin, want mijn hoofd schreeuwde: Je hebt geen tijd voor niets te doen! Maar juist door niets te doen, maakte ik ruimte. Ruimte voor rust, ideeën, en uiteindelijk: creativiteit en inspiratie. Nieuwe energie.

Sindsdien geef ik mezelf meer tijd. Tijd om te groeien. Tijd om te ontdekken. Tijd om uit te proberen. Tijd om te falen en te leren. Ik herken nu de signalen bij mezelf wanneer het teveel is en neem dan even gas terug zonder mezelf schuld aan te praten.

"Nature does not hurry, yet everything is accomplished." - Lao Tzu

STOP. ZIT. RUST. ADEM.

Sluit je ogen en doe niets.

Wat? Niets doen? Dat kan ik niet! - Ah, die weerstand. Onze kritische innerlijke stem. De stem in je hoofd die jouw schaamte en schuld aanspreekt en je verteld niet te mogen rusten. Die stem keren we de rug toe, die heeft geen macht meer. Het is maar een stem in je eigen hoofd, het is niet wie jij bent.

Most important; (h)erken die weerstand, laat ze er zijn. We vechten er niet langer tegen.

Juist door het lusteloze gevoel toe te staan, te voelen en tegelijkertijd jezelf niet te verliezen in gehele gedachten stromen en analyses, nodig je het licht weer uit.

De meest uitdagende taak is vaak onszelf er tussen uit te halen en om het gewoon even te laten zijn. Te rusten, te mogen rusten. Te zijn.

Ik ontdekte dat mijn spanningshoofdpijn alleen verlost werd wanneer ik van mezelf mocht ademen. Mijn schouders liet zakken. Even niet hoefde te denken en mezelf toeliet niets te doen. Alle schermen weg deed, in het moment mocht zijn en diep kon ademhalen.

Wanneer ik terug rond me kon kijken en de wereld echt durfde te zien. Al was het maar voor 1 minuut, er was verlossing. Zo wist ik dat dit de manier is. Dat moest ik oefenen.

Op zo een moment komt alles binnen, dan mag je voelen. Voelen waar je lichaam al zolang naar schreeuwt om gevoeld te worden.

Maar tijdens en na het voelen, komt er een "niets" moment, een aanvaard moment, en dan komt die creatieve stroom terug opgang. Er kwam ruimte voor input, ruimte voor beelden, ruimte voor ideeën. Dit kan dagen of zelfs weken duren eer die stroom, nieuwe energie of inspiratie terug op gang komt. Gun jezelf die tijd.

Hoe kan creatief zijn hierbij helpen?

Wij als mens zijn creatieve wezens. Al geloven velen niet creatief te zijn. De meeste mensen stoppen met creëren rond de leeftijd van 8 jaar. De leeftijd waar je je bewust wordt van het feit dat het "niet mooi" of "goed genoeg" is. Zo zelfbewust dat we ermee ophouden. Maar ophouden met creatief zijn is ophouden met jezelf neer te zetten, jezelf te laten zien, jezelf te durven voelen.

Creativiteit is niet alleen schilderen of schrijven. Het is ook dansen, koken, schrijven, zingen, je huis opnieuw inrichten, de manier waarop je beweegt,... . Het zijn momenten waarop je jezelf laat zien, je emoties voelt en ze een plek geeft.

Door iets creatiefs te doen, zoals tekenen, schilderen, schrijven of zelfs koken, geef je je brein de kans om uit te schakelen van die constante gedachtestroom. Het creëert letterlijk ruimte in je hoofd en laat je zakken naar je gevoel.

Geef jezelf de kans gevoelens en emoties te voelen, te uiten, in ons te laten bewegen en te zien. Iets cruciaal in ons leven als we niet ziek willen worden.

Wanneer geef jij jezelf écht rust?

Wanneer was de laatste keer dat je écht luisterde naar jouw gevoel en je lichaam gaf waar het naar vroeg?

Mijn uitdaging voor jou

Gun jezelf elke dag een moment van nietsdoen. Zet je telefoon weg, adem diep in, en voel. Het is misschien ongemakkelijk in het begin, maar dat betekent dat je op de goede weg bent. Alleen door stil te zijn, kun je ruimte maken voor wat écht belangrijk is.

En ontdek dat jouw weg uit een burn-out niet draait om harder werken en meer te doen, maar door simpelweg te zijn.

Voel je lichaam - verwelkom de ruimte in je hoofd en lijf - laat inspiratie stromen - wees creatief.

ps: Ik werd geïnspireerd hierover te schrijven doordat elke persoon die bij mij kwam voor loopbaancoaching: in, net uit of op de rand van een burn-out zat. Ik schrok ervan hoeveel mensen hiermee sukkelden en reeds voor zo een lange tijd "gedeconnecteerd" waren van zichzelf.

Ps-2: Creativiteit is geen magische oplossing voor burn-out, maar het is wel een essentieel hulpmiddel om je geest en lichaam weer in balans te brengen. Door je creativiteit te omarmen, kun je niet alleen je burn-out helen, maar ook een nieuwe, meer geïnspireerde versie van jezelf ontdekken. Durf te rusten, durf te voelen, en laat je creativiteit (zonder focus op het eindresultaat) het pad wijzen.

Heb je vragen?

Wil jij je lichaam leren voelen, er naar leren luisteren en samen zoeken naar verlossingen?

Contacteer mij